Wednesday, December 29, 2010
Tuesday, December 28, 2010
mi ashich aahe.
मी आहेच अशी
मी आहेच अशी मैत्री करणारी
मैत्रिसाठी वाट्टेल ते करणारी
प्रत्येक मित्राचा विश्वास जपनारी
आयुष्यभर घट्ट मैत्रिची
साथ निभावनारी
मी आहेच अशी सतत बोलनारी
मित्राना नको ते प्रश्न विचारनारी
प्रश्न विचारुन त्याना सतवनारी
उत्तरे सांग म्हणुन
तगादा लावणारी
मी आहेच अशी मस्त जगनारी
सदानाकदा स्वप्नामद्ये रमनारी
आपल्यातच आपलपन जपनारी
पण इतरांच्या आनंदासाठी
स्वतालाही विसरनारी
मी आहेच अशी मनासारख जगनारी
यशाचे शिखर चढतन्ना हाथ देणारी
मैत्रिसाठी वाट्टेल ते करणारी
प्रत्येक मित्राचा विश्वास जपनारी
आयुष्यभर घट्ट मैत्रिची
साथ निभावनारी
मी आहेच अशी सतत बोलनारी
मित्राना नको ते प्रश्न विचारनारी
प्रश्न विचारुन त्याना सतवनारी
उत्तरे सांग म्हणुन
तगादा लावणारी
मी आहेच अशी मस्त जगनारी
सदानाकदा स्वप्नामद्ये रमनारी
आपल्यातच आपलपन जपनारी
पण इतरांच्या आनंदासाठी
स्वतालाही विसरनारी
मी आहेच अशी मनासारख जगनारी
यशाचे शिखर चढतन्ना हाथ देणारी
अपयशाचे घाव सोसताना सांत्वन करणारी
सुखाच्या रस्त्यावरून जाताना
आयुष्य सजवनारी
सुखाच्या रस्त्यावरून जाताना
आयुष्य सजवनारी
एक अनामिका.
Monday, December 27, 2010
Tuesday, December 21, 2010
मूक अश्रू, ढाळणे, दिनरात ते- स्मरते मला
प्रेमवेड्या भावनांचे, पर्व ते- स्मरते मला
खेचता, अवचित मी पडदा तुझे ते लाजुनी,
ओढणीने चेहऱ्याला झाकणे-स्मरते मला.
तुजसी मी बोलाविता, मज भेटण्या, येणे तुझे,
भर दुपारी, तेही अनवाणीच गे-स्मरते मला
विषय विरहाचा, कधी निघताच, रात्री भेटीच्या,
ते तुझे रडुनी, मलाही रडविणे-स्मरते मला.
लपुनी तु भेटायची, मजला सखे गे, ज्या स्थळी,
उलटली वर्षे परंतु, स्थान ते-स्मरता मला.
Monday, October 25, 2010
नात्यांचे गुंते विल्स्षण असतात, ते हंसवतात, ते रडव्तात
अस्वस्थ करतात, कालजी करतात आणि कालजी लावतात ही .........
वेगवेगल्या नात्यात अडकत जातो आपण ....... कधी प्रेमात पडतो,
कधी मैत्रीत अडकतो,
कधी प्रेमभंग होतो,
आणि या सगल्या घटनांच निरिस्षण
आपल्या जवलची एक व्यक्ति सतत करत असते ,
तिथे धड मैत्रीही नसते,
धड प्रेम ही........
या सगळ्याच्या पलिकडच
असं काहीतरी एक विचित्र समीकरण
तिथे जुलुन आलेलं असतात......
ती व्यक्ति आपल्या सुखाने सुखावते,
दू:खाने हेलावते.....................
जेव्हा सगल्यंशी बोलुनही
आपल मन मोकलं होत नाही
तेव्हा शेवटचा पर्याय
त्या व्यक्तिचाच तर उरतो............
अशा नात्याला नाव द्यायला
मन धजत नाही.
ते आहे तसंच रहावं
तितकंच निर्मल,
तितकंच प्रांजल,
एवढच वाटतं..................
मला माज्या मित्राकडून....................!!! (१४थ ओक्टबर १० )
अस्वस्थ करतात, कालजी करतात आणि कालजी लावतात ही .........
वेगवेगल्या नात्यात अडकत जातो आपण ....... कधी प्रेमात पडतो,
कधी मैत्रीत अडकतो,
कधी प्रेमभंग होतो,
आणि या सगल्या घटनांच निरिस्षण
आपल्या जवलची एक व्यक्ति सतत करत असते ,
तिथे धड मैत्रीही नसते,
धड प्रेम ही........
या सगळ्याच्या पलिकडच
असं काहीतरी एक विचित्र समीकरण
तिथे जुलुन आलेलं असतात......
ती व्यक्ति आपल्या सुखाने सुखावते,
दू:खाने हेलावते.....................
जेव्हा सगल्यंशी बोलुनही
आपल मन मोकलं होत नाही
तेव्हा शेवटचा पर्याय
त्या व्यक्तिचाच तर उरतो............
अशा नात्याला नाव द्यायला
मन धजत नाही.
ते आहे तसंच रहावं
तितकंच निर्मल,
तितकंच प्रांजल,
एवढच वाटतं..................
मला माज्या मित्राकडून....................!!! (१४थ ओक्टबर १० )
Sunday, October 10, 2010
Thursday, August 26, 2010
Wednesday, August 25, 2010
कुणीतरी आठवणं काढतय
वैभव जोशीकुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
बाकी काही नाही
हसता हसता डोळे अलगद भरुनही येतील
बोलता बोलता शब्द ओठी जातीलही विरुन
कावरंबावरं होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
रस्त्यामध्ये दिसतातच की चेहरे येता-जाता
"एका" सारखेच दिसू लागतील सहज बघता बघता
अवती भोवती सगळीकडे तेच माणूस दिसेल
स्रुष्टीमध्ये दोनच जीव आणखी कुणी नसेल
भिरभिरल्यागत होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
मोबाईल वाजण्याआधीच तो वाजल्य़ासारखा वाटेल
जुनाच काढून एसएमएस वाचावासा वाटेल
दिवस सरता वाटत जाईल उगाचच उदास
पावलोपावली जड होत जाईल बहुधा श्वास
घाबरुनं बिबरुनं जाण्यासारखं काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
जेवता जेवता जीवघेणा लागेलही ठसका
घरचे म्हणतील सारखा कसा लागतो उठता बसता
चेहरा लपवत, डोळे पुसत, पाणी प्यावे थोडे
बोलण्याआधी आवाजाला सांभाळावे थोडे
सांगुन द्याव काळजीसारख बिलकुल काही नाही
"कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......"
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
बाकी काही नाही
हसता हसता डोळे अलगद भरुनही येतील
बोलता बोलता शब्द ओठी जातीलही विरुन
कावरंबावरं होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
रस्त्यामध्ये दिसतातच की चेहरे येता-जाता
"एका" सारखेच दिसू लागतील सहज बघता बघता
अवती भोवती सगळीकडे तेच माणूस दिसेल
स्रुष्टीमध्ये दोनच जीव आणखी कुणी नसेल
भिरभिरल्यागत होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
मोबाईल वाजण्याआधीच तो वाजल्य़ासारखा वाटेल
जुनाच काढून एसएमएस वाचावासा वाटेल
दिवस सरता वाटत जाईल उगाचच उदास
पावलोपावली जड होत जाईल बहुधा श्वास
घाबरुनं बिबरुनं जाण्यासारखं काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......
जेवता जेवता जीवघेणा लागेलही ठसका
घरचे म्हणतील सारखा कसा लागतो उठता बसता
चेहरा लपवत, डोळे पुसत, पाणी प्यावे थोडे
बोलण्याआधी आवाजाला सांभाळावे थोडे
सांगुन द्याव काळजीसारख बिलकुल काही नाही
"कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......"
From मनोगत
स्वप्न संपल की सत्य बोचु लागतं उदबत्या जळुन गेल्या तर मागे राखेचा सडा ऊरतो . राखेला सुंगंध नसतो. स्वप्नाला सुत्र नसत. तरी मी त्याला विचारलं "स्वप्नांवर माणुस जगतो का रे ?" तो म्हणाला "नाही ! स्वप्नांवरच माणुस झोपतो, रमतो. पण जाग येईपर्यंत ! जागेपणीही स्वप्नच ऊराशी बाळगली तर परत झोपण्याची वेळ येते माणसावर "
वपु काले
Subscribe to:
Posts (Atom)